Specjalizacja instruktorska
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | TTR-SL>SP5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa przedmiotu: | Specjalizacja instruktorska | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Jednostka: | Wydział Turystyki i Rekreacji | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Grupy: | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Język prowadzenia: | polski | ||||||||||||||||||||||||||||||||
CZAS TRWANIA PRZEDMIOTU: | semestr 04 |
||||||||||||||||||||||||||||||||
FORMA ZAJĘĆ, LICZBA GODZIN: | Ćwiczenia |
||||||||||||||||||||||||||||||||
METODY DYDAKTYCZNE: | (M13) Opis |
||||||||||||||||||||||||||||||||
METODY OCENY - FORMUJĄCA: | (F1) Aktywność na zajęciach |
||||||||||||||||||||||||||||||||
METODY OCENY - PODSUMOWUJĄCA: | (P1) Egzamin pisemny |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Skrócony opis: |
INFORMACJE O NAUCZYCIELACH AKADEMICKICH OSOBA ODPOWIEDZIALNA ZA KARTĘ: dr Anna Tyka Założenia i cele przedmiotu: Celem zajęć jest przygotowanie studenta do samodzielnego prowadzenia zajęć z wybranej dyscypliny. WYMAGANIA WSTĘPNE 1 Ogólne wiadomości dotyczące biologicznego i ruchowego rozwoju człowieka, podstawy fizjologii człowieka. Cele przedmiotu Cel1 W trakcie specjalizacji student zdobywa umiejętność samodzielnego planowania i prowadzenia zajęć w zakresie danej specjalizacji, dostosowanych do potrzeb osób w różnym wieku. Cel2 Student potrafi ustalić obciążenia wysiłkowe, kontrolować je przy pomocy dostępnej aparatury. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełny opis: |
ĆWICZENIA 1: Wprowadzenie do zajęć ze specjalizacji instruktorskiej. Podanie wymagań do zaliczenia specjalizacji i zdania egzaminu. 2: Historia wybranej dyscypliny. Informacja o bezpieczeństwie podczas zajęć. 3: Ogólne założenia treningu. Metody, techniki, budowa jednostki treningowej. Zasady. 4: Demonstracja i objaśnienie technik wykonywania zadań ruchowych charakterystycznych dla danej specjalizacji. 5: Metodyka prowadzenia zajęć. 6: Przykłady ćwiczeń pomagających doskonalić technikę. 7: Doskonalenie techniki. 8: Pokazowe lekcje. 9: Gry i zabawy rekreacyjne w ramach specjalizacji. 10: Kontrolowanie intensywności wysiłku. 11: Samodzielne prowadzenie zajęć przez studentów.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Literatura: |
LITERATURA PODSTAWOWA: Literatura podstawowa: 1 Literatura dobrana indywidualnie do każdej specjalizacji — do ustalenia przez prowadzących, Kraków, 2000, AWF LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1 Literatura uzupełniająca podana przez osoby prowadzące — w zależności od wybranej specjalizacji instruktorskiej, Kraków, 2000, AWF
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Efekty uczenia się: |
EK1 Wiedza: Student wykonuje zadania ruchowe poznane w ramach specjalności. EK2 Umiejętności: Student planuje i przeprowadza zajęcia, dobiera ich formy do potrzeb i możliwości grupy. Komunikuje się z grupą. EK3 Umiejętności: Student posługuje się specjalistycznym sprzętem, charakterystycznym dla danej dyscypliny sportowej. EK4 Kompetencje społeczne: Student wykazuje dbałość o poziom sprawności fizycznej, doskonali swoje umiejętności. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Metody i kryteria oceniania: |
OCENA FORMUJĄCA – SKŁADOWE: 1: Ćwiczenie praktyczne 2: Zaliczenie pisemne OCENA PODSMOWUJĄCA 1: Egzamin pisemny/egzamin praktyczny WARUNKI ZALICZENIA PRZEDMIOTU 1: Student zostaje dopuszczony do egzaminu po zaliczeniu ćwiczeń. Na zaliczenie z ćwiczeń składa się zaliczenie pisemne i ćwiczenie praktyczne. Zdanie egzaminu jest jednoznaczne z zaliczeniem przedmiotu. KRYTERIA OCENY
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Praktyki zawodowe: |
brak |
Właścicielem praw autorskich jest Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie.